Zgadzam się - przynajmniej z tym językiem się postarali.
Tu brawa dla tłumacza, bo to zapewne proste zadanie nie było (choć zapewne oryginał był jeszcze bardziej smakowity ;)
Mnie również miło mi się tego słuchało - stryj mojego ojca był Ułanem Jazłowieckim i też mówił w podobny sposób, ale... po polsku ;)
Pamiętam go jako siwego staruszka chodzącego o lasce.
Ale tak jakoś... dumnie chodził, mimo że mocno już był przygarbiony i nogę miał sztywną po jakimś urazie w czasie wojny.
Ale jak "wkroczył na salony" i wszystkie kobiety po rączkach ucałował, to normalnie... padały jak muchy i traciły dech w piersiach ! ;)
A najbardziej te... młode ;)))
Na dodatek mówił po polsku w taki sposób, że było dokładnie słychać różnice pomiędzy "ch" i "h", "ż" i "rz" i jeszcze "ó" i "u"!
Ja dziś już tak nie potrafię, ale pamiętam dokładnie...
Pozdrawiam i życzę miłego dnia! ;)